Dit gebouw in Westpolderbolwerk bestaat uit twee scholen. Het stedenbouwkundig plan voorzag in twee gebouwen aan weerszijden van een fietspad. Om de financiële middelen beter te kunnen inzetten werden de twee gebouwen onder ‘één’ kap aan één kant van het fietspad geplaatst. De omliggende wijk bestaat uit – traditioneel ogende – bakstenen huizen met erkers en dakkapellen. Om het gebouw in de wijk te verankeren bestaat het uit dakkapellen van verschillende afmetingen, waardoor het een dakkapel-in-een-dakkapel-op-een-dakkapel-aan-een-dakkapel is geworden. Door de dakkapellen sluit het aan, maar door de materialisatie geeft het gebouw te kennen dat het qua maat en functie een uitzondering is. De langsgevels en het dak bestaan uit zink waardoor het lijkt alsof er een plaat metaal over het volume gelegd is. Om te benadrukken dat het dak en de gevel één zijn, worden er in het zinken gedeelte alleen dakramen toegepast.

De haaks daarop staande gevels zijn van behandelde houten planken. Deze planken lopen in een onbehandelde variant door naar het binnengebied. De ruimte van het binnengebied is net een octopus die de vertrekken ontsluit, onderwijsruimte herbergt en uitmondt in de kop: de gemeenschappelijke ruimte. De tentakels van de octopus reiken over beide verdiepingen: waar ze breder worden ontstaan verblijfsruimten. Licht valt door de dakkapellen via vides tot op de begane grond. De binnenruimte krijgt daarmee een bijna sacrale sfeer. Door de scholen onder één dak te scharen was er budget om in een grote dakkapel een knutselzolder te bouwen. Hier kunnen de kinderen de verschillende maat van de dakkapellen ervaren en door de jaren heen het gebouw blijven ontdekken!