Het gemaal ligt als bastion op de overgang van landbouwgebied naar nieuw natuurreservaat. De vorm van het gebouw is een afspiegeling van de logistiek van de waterhuishouding. Alle facetten van het gemaal zoals duikers, kroosrekreinigers, stuwen en afvalbakken zijn geïntegreerd in het gebouw.

Het gebouw staat op een vanzelfsprekende plaats in het landschap: daar waar de omliggende lijnen van dijken en sloten samen komen. Deze lijnen worden in het gebouw doorgetrokken: er ontstaat een klimmende route, een landschap in een landschap, een uitzichtpunt voor vogelspot en visie op natuurontwikkeling.

Het gemaal wordt zo een publieke plek waar de transformaties in het landbouwgebied en de natuurreservaten van de Onner- en Oostpolder kunnen worden gevolgd.