Op de locatie in het Drentse dorp Peize stond een kop-hals-romp-Boerderij. Van deze boerderij was alleen de grote schuur bouwkundig nog in goede staat. Doordat we de ‘hals’ van de boerderij hebben weggenomen en vervangen door een nieuwe hals ontstaat een combinatie van een volledig nieuw voorhuis en de bestaande schuur.

Zoals gebruikelijk bij boerderijen ligt de formele voordeur aan de weg maar is de toegang voor dagelijks gebruik achterom. Deze informele entree leidt door de oude schuur, waar de agrarische sfeer nog heerst.

De bestaande schuur heeft een belangrijke functie gekregen als verbinding tussen het moderne woonhuis en het agrarische erf. Een ruimte tussen formeel en informeel, tussen oud en nieuw en tussen heden en verleden. De schuur is een natuurlijke plek om het buiten naar binnen te halen. Een ruimte die ook zijn praktische waarde gehouden heeft, als werkplaats, als plek waar de bewoners zelf doortimmeren aan hun huis.

De contour van het oude voorhuis wordt bij het nieuwe voorhuis uitgestrekt tot een landschappelijk dak, die met een flauwe helling doorloopt tot in de schuur. Het dak is toegankelijk en wordt door de bewoners ingericht als speellandschap voor de drie kinderen van het gezin.

Terwijl de bewoners comfortabel wonen in de nieuwe woning bouwen ze in de schuur verder aan het huis. Vanuit het idee dat een huis nooit af is en dat het zich door de tijd heen ontwikkelt ontstaat dit huis vanuit de energie, de inzet en het ambacht van de bewoners zelf.

Winnaar Drentse Architectuur Prijs 2014.